“Życie jest ciągiem doświadczeń, z których każde czyni nas silniejszymi,
mimo że czasem trudno nam to sobie uświadomić”.
Henry Ford
Celem terapii jest poprawa stanów emocjonalnych ograniczających lub uniemożliwiających funkcjonowanie. Jest ona kluczowa w budowaniu odporności psychicznej, zwłaszcza na bodźce zewnętrzne. Nabyte w procesie terapii umiejętności są nieodzownymi narzędziami do radzenia sobie z trudnościami życia codziennego, konfliktami, bezradnością oraz lękiem.
Czasami do terapeuty zgłasza się rodzina, która boryka się ze znacznym nieposłuszeństwem dziecka. W trakcie terapii może zaś okazać się, że wcale nie to jest główną trudnością w życiu danej rodziny – może się okazać, że tak naprawdę bunt stanowi odpowiedź na obserwowanie przez dziecko ciągłych kłótni jego rodziców. Przykład ten pokazuje, co jest w istocie głównym celem terapii rodzinnej – znalezienie prawdziwej przyczyny dręczących rodzinę problemów. Kiedy źródło problemów zostanie już zidentyfikowane, możliwa jest realizacja drugiego podstawowego celu terapii rodzinnej - wskazania jej członkom sposobów na rozwiązanie tych problemów.
Terapia rodzinna jest skuteczna w sytuacjach:
- kiedy jedno z rodziców przejawia problemy natury emocjonalnej/osobowościowej, które rzutują na pozostałych domowników, powodując u nich psychiczne cierpienie. Może to być na przykład uzależnienie matki lub ojca od alkoholu, narkotyków, hazardu, zaburzenia osobowości, nieumiejętność radzenia sobie ze stresem, emocjami itd.;
- kiedy członkowie rodziny nie umieją się porozumieć nawet w prostych sprawach albo nie przejawiają w ogóle chęci do wzajemnych kontaktów;
- kiedy napięte relacje między rodzicami, np. ciągłe kłótnie, źle odbijają się na dzieciach, przez co zaczynają one sprawiać problemy wychowawcze;
- kiedy rodzice podejrzewają, że coś złego dzieje się z dzieckiem, na przykład izoluje się ono od bliskich i kolegów, ma coraz gorsze oceny w szkole lub zachowuje się inaczej niż zwykle, np. jest bardziej skryte, małomówne;
- kiedy całą rodzinę dotyka kryzys życiowy (np.śmierć bliskiej osoby, poważna choroba, utrata pracy, konieczność nagłej zmiany otoczenia) i jej członkom trudno zaakceptować nową sytuację;
- kiedy do rodziców zaczynają dochodzić sygnały ze szkoły, że dziecko nie chce się uczyć, wagaruje, popada w konflikty z rówieśnikami, źle się zachowuje.
